Urartu Krallığı, MÖ 9. yüzyılda Doğu Anadolu, Güney Kafkasya ve Kuzeybatı İran'da gelişen bir uygarlıktır. Başkentleri Tuşpa (günümüzde Van) olan Urartular, yaklaşık 200 yıl boyunca bölgeye hakim olmuşlardır. Urartu Devleti, ülkeyi eyaletlere ayırmış ve valileri merkezden atayarak merkezi otoriteyi güçlü tutmayı amaçlamıştır.
II. Sarduri egemenliğinde, MÖ 743'te Urartu İmparatorluğu'nun en geniş sınırları.
Urartular çok tanrılı bir dine sahipti; en önemli tanrıları savaş tanrısı Haldi idi. Ölümden sonraki hayata inandıkları için mezarlarını oda ve ev biçiminde yapmışlar ve ölüleri değerli eşyalarıyla birlikte gömmüşlerdir.
Halkın büyük kısmı tarım ve hayvancılıkla uğraşmıştır. Tarımı geliştirmek için sulama kanalları yapmışlar; bunların en önemlisi, 80 km uzaklıktan su getiren Şamran Kanalı'dır.
Maden işlemeciliğinde oldukça ilerlemiş olan Urartular, "Anadolu’nun Maden Ustaları" olarak adlandırılırlar. Kaya işçiliği, taş işlemeciliği ve su mimarisi de gelişmiştir. Van Kalesi, Çavuştepe ve Altıntepe gibi kaleler, saraylar ve tapınaklar inşa etmişlerdir. Urartular, Asurlulardan aldıkları çivi yazısını ve hiyeroglif yazısını kullanmışlardır.
Kafkasya'dan gelen Kimmer ve Saka (İskit) akınlarıyla zayıflayan Urartu Devleti, MÖ 600'lerde Medler tarafından yıkılmıştır. Urartular, Doğu Anadolu'da bıraktıkları mimari eserler ve maden işçiliğiyle bölgenin kültürel mirasında önemli bir yer tutmaktadır.
Yorumlar
Yorum Gönder